Autori: Bajro Perva
Shtëpia Botuese: LOGOS-A
Në këtë libër janë të përfshira disa vargje, ndërsa autori përmes tyre tregon tragjedinë që përjetuan boshnjakët në vitet e 90-ta.Poema Zulija nuk është e panjohur për shqiptarët kjo ngase po ajo dorë që masakroi boshnjakë po ajo vrau dhe masakroi shqiptarë.
Zulija është një poezi kundër luftës dhe kjo mund të shkaktojë fillimisht një paragjykim që nuk mund ta kuptojë një vajzë nëntëvjeçare, e cila është rritur në një vend të pasluftës, ku mbretëronte paqja deri diku. Ose që ajo nuk duhet ta kuptojë, apo edhe se nuk ka logjikë apo shpjegim pse duhet ta kuptojë.
Dhe e bëra. Ndoshta sepse dëgjova menjëherë zërin e librit. Dëgjova zërin e një nëne, të butë si mëndafshi dhe i këndshëm si cicërima e një zogu:
“Mbrëmë të kam parë në ëndërr, vajza ime Zulija”.
Një fantazi e paplotësuar, siç e zbulojmë më vonë. Në një sekondë vijmë në realitetin e dhimbshëm, në një sekondë mësojmë se nëna është vetëm, se po flet me Zulijen dhe se nuk e dëgjon dot, se nuk po merr përgjigje. Mësojmë për gjurmët e dhimbshme që kanë lënë “horrat”, fatin e Drinës, dallgët e tij që përshkojnë damarët e nënës, babait dhe vajzës. Mësojmë se babë e bijë janë një tjetër çift që u vendosën së bashku në Drinën, e cila u bë varrezat më të mëdha. Një fat kaq i trishtuar, vetëm për shkak të besimit. Vetëm sepse ishin ata që janë, vetëm sepse ekzistonin.
