Titulli: Homo Deus – Një histori e shkurtër e së nesërmes
Titulli origjinal : Yuval Noah Harari Homo Deus
Përktheu : Aulona Ormeni
Botoi : Botart
Redaktore : Anila Haruni
Faqosja : Berina Dauti
Autori në këtë libër përfytyron një histori e shkurtër e njerëzimit ” , përfytyron botën në një të ardhme jo shumë të largët , në të cilën ne do të përballemi me një sërë sfidash . Homo Deus eksploron projektet , ëndrrat dhe makthet që do t’i japin formë shekullit të njëzetë e një – që nga tejkalimi i vdekjes e deri te krijimi i jetës artificiale . Ai shtron pyetjet më themelore : Ku do të shkojmë prej këtu ? Si do ta mbrojmë botën tonë të brishtë nga forcat tona shkatërruese ? Sapiensi na tregoi se prej nga vijmë . Homo Deusi na tregon se ku do të shkojmë .
Ky libër është shndërruar në një fenomen ndërkombëtar dhe është botuar në thuajse 40 gjuhë në mbarë botën . Ai ishte pjesë e listës së ” New York Times ” të 10 librave më të shitur .
Pjese nga libri :
Një vë shtrim më nga afër në botën e fillimit të shekullit të njëzet e një , përpara se të eksplorojmë programin njerëzor për dekadat që do të vijnë . Ana biologjike e varfërisë Le të fillojmë me urinë , e cila për mijëra vjet ka qenë armiku më i madh i njerëzimit . Deri së fundmi pjesa më e madhe e njerëzimit kanë jetuar në skajin më të mprehtë të kufirit të varfërisë , nën të cilin njerëzit bien në dorën e kequshqyerjes dhe urisë . Një gabim i vogël ose pak fat i keq lehtësisht mund të përcaktonte dënimin me vdekje për një familje apo ndoshta edhe një fshat të tërë . Nëse shira të rrëmbyer do të shkatërronin fushat me grurë , apo hajdutët do të rrëmbenin tufën e dhive , ju dhe njerëzit tuaj të dashur mund të vdisnit nga uria . Fatkeqësia apo budallallëku në nivel kolektiv pasohej nga uria masive . Kur thatësira ekstreme godiste Egjiptin apo Indinë mesjetare , nuk ishte diçka e pazakontë që të shfarosej 5 deri në 10 për qind e popullsisë . Rezervat ushqimore mbaroheshin ; transporti ishte shumë i ngadaltë dhe i kushtueshëm për të importuar ushqimin e mjaftueshëm , dhe qeveritë ishin shumë të dobëta për të dalë nga kjo lloj situate . Hapni çdo libër historie dhe me shumë të ngjarë do të përballeni me një numër të tmerrshëm popullatash të uritura , të tërbuara nga uria . Në prill të vitit 1694 një zyrtar francez në qytetin Beauvais e përshkruante ndikimin e urisë dhe ngritjen marramendëse të çmimeve të ushqimit , duke thënë se e gjithë krahina e tij tashmë ishte e mbushur me një numër të pafundmë shpirtrash të varfër , të dobët nga uria , në mjerim dhe duke vdekur nga dëshira , sepse në mungesë të një pune apo zanati , ata nuk kishin para për të blerë bukë . Në përpjekje për të zgjatur sadopak jetën e tyre dhe në një farë mënyre për të qetësuar disi urinë , këta njerëz të shkretë hanin po aq gjëra të papastra sa edhe macet dhe mishin e kuajve të rrjepur e të hedhur në pirgje plehu . [ Të tjerë konsumonin ] gjakun që rridhte kur thereshin lopët dhe buajt , dhe të përbrendshmet që kasapët i hidhnin në rrugë . Të tjerë mjeranë të varfër hanin hithra……
