Teki Dërvishi (1943-2011) është një ndër shkrimtarët më të spikatur të letërsisë shqipe. Në veçanti Dërvishi shquhet si dramaturg, veprat e të cilit janë inskenuar në teatrot shqiptare dhe evropiane. Vepra letrare e Dërvishit është ende e pastudiuar dhe e pavlerësuar sa duhet..
“Në pika të shkurtra, Bregu i Pikëllimit është konceptuar si një udhëtim prej Udhësi i personazhit Lojtari në një hark kohor nëntëqindvjeçar në kërkim të identitetit krijues dhe kombëtar, në kërkim të Motrës së Nëntë Vëllezërve të vdekur — amanet i Nanës të cilën nuk e merr dhéu pa u përmbushur amaneti. Udhësi Lojtar kthehet në Itakën e tij “as i gjallë as i vdekur”, gozhdohet e zhgozhdohet, herë varroset e herë zhvarroset gjatë rrugëtimit nëpër një ferr tokësor të ngjeshur me ngjarje e me aksidente historike, me personazhe që personifikojnë të mirën dhe të ligën, ndjenjat që ngërthejnë në vete erosin dhe thanatosin — epshin dhe magjepsjen pas vdekjes dhe kalbëzimit, me njerëz të prirur për perversione e dekadencë, etje për pushtet, brutalitet, autoritarizëm dhe tendenca për zbutjen, si te Stoikët, të egërsisë së brendshme të individit, veçse këtu jo përmes kontemplacionit filozofik dhe njohjes, po nëpërmjet kamxhikut, zjarrit dhe hekurit, nënshtrimit e poshtërimit…“
Veli Karahoda
“Për tekstet e Teki Dërvishit në përgjithësi është cilësuese të menduarit e figurshëm, ku metafora spontane dhe tensioni i thellë emocional shfaqen si vlera qenësore. Këtu më shumë se gjithkund dominon dialogu i fuqishëm, emocional, i saktë dhe racional në të njëjtën kohë. Madje këto tekste lënë bindjen se janë fragmente poezish që kanë arritur me natyrshmëri të montohen në kompozicionin e dramës.”
Ramadan Musliu
