Shtëpia Botuese: Naimi
Autor: Shkelzen Halimi
Numri i Faqeve: 102
Shkëlzen Halimi është poet aq i kultivuar sa që nuk ka nevojë për shenja të jashtme apo dëshmi ekstra-letrare për t’u vet-identifikuar apo imponuar si i tillë lexuesit.
Përkundër bejtexhinjve analfabetë të rrjeteve sociale, “poetëve” të tallavave patriotike apo xhamadanit e tirqeve vija-vija, i atyre që bërtasin dhe luftojnë me shpata në shekullin e internetit, po gjeja një poet që shkruante për botën e brendshme (atë prej vërteti) të njeriut (Sepse, ndoshta, mund të jemi kombi me më shumë “poetë luftëtarë” se sa numri i luftëtarëve vetë).
Ndryshe duket poezia e Shkëlzen Halimit, një poezi që lind së brendshmi dhe përcillet te lexuesi po aq butë dhe me delikatesë, saqë krijohet ideja se edhe shenjat e pikësimit në poezinë e vet autori i lë në dëshirë të lexuesit për t’i vendosur jo thjesht për arsye stilistike, por edhe etike, pra, për mirësjellje!
Aq fisnik dhe qytetar duket edhe në poezi sa të bën të thuash me vete: Ky poet ta gëzojë emrin “Shkëlzen”, por vetëm “mal” nuk ka në shpirtin dhe poezinë e tij. Përkundrazi; fjalët-çelësa të poezive të tij, renditur sipas dendurisë së përdorimit, janë: hesht/heshtja; vetmi; kujtim/kujtesa; ëndërr/ëndërroj; dhimbje; malli/përmallimi; plagë; larg/largësi; ik/ikje; hije; muzg/muzgu.
Vëllimi poetik “Muzeu i pritjes” është një nga veprat më të mira poetike të autorit,e cila të krijon një ndjesi të butë qysh në poezinë e parë.
Është një vëllim i shkruar me një stil të veçantë,ndërkaq vargjet të çojnë në disa dimensione të çuditshme,
por që janë dimensione shpirtërore, në të cilat ka dhimbje, vetmi, por edhe dashuri.Ndërthurja e motive të ndryshme që për bosht
kanë vetëm një subjekt dedikues,janë vetëm disa nga nuancat që e bëjnë këtë poezi edhe më shpirtërore.
