Autor: Ahmet Ümit
Përktheu: Rovensi Nikolla
Botuesi: Shtëpia Botuese “Fan Noli”
Po shikonim qytetin që nga deti. Stambolli kishte humbur në mjegull. Vetëm minaret e Xhamisë Sulltanahmet, Kupola e Hagia Sofias dhe kullat e Pallatit Topkapi ishin te dukshme mbi mjegullën e dendur. Qyteti dukej pastër dhe i paprekur; i padëmtuar, pa të meta, dhe bardhësia e mjegullës mbulonte çdo gjë që mund të prishte pamjen. Per në çast u duk sikur një vegim nga mitet e lashta ishie ngritur përpara dritës së ditës… Një qytet i sapothemeluar, nje fillim i ri, duke shkëlqyer në dritën gri të agimit… I ri, i gjalle, plot shprese…
Po shikonim qytetin që nga deti. Qytetin legjendar te Mbretit Bizas, kryeqytetin perandorak te Konstantinit, gjerdanin prej guri të mureve të ndërtuara nga Theodosi II, Hagia Sofian e papërsëritshme të Justinianit, Pallatin Topkapi, prej të cilit Mehmet Pushtuesi sundoi mbi giysmën e botës së njohur, Xhamind e mahnitshme të Sulejmanijes të Ligjbërësit… Nga përtej detit pamë këta mbretër, këdta gjeneralë dhe komandantë të jashtdzakonshdm, këta fisnikë dhe qytetarë me emër, këta skllevër dhe Sufi, dhe shenjtorë… Pamë gratë: Pulheirën, Theodorën dhe Roksalanën… Nga pika ku ndodheshim në det pamë heroizmin, burracakërind, krijimtarinë dhe shkatërrimin, inteligjencën, guximin prej të marri, dhembshurinë dhe Nga përtej detit pamë të gjithë çmendurinë dhe misterin e njeriut, tërdsinë e guximit dhe bëmave të tij.
