Titulli: Vështrim kulturoro – historik mbi formimin dhe përhapjen e disa fraksioneve në historinë islame
Autor: Bajrush Ahmeti
Recensentë: Nexhat Ibrahimi
Lektura: Avni Avdiu
Shtypi: Shtypshkronja Mozaiku
Këtë libër e shkruaj me qëllimin më të mirë edhe pse dikujt ndoshta nuk do t’i pëlqej! Islamin e kanë përcjellë sfida të ndryshme, që nga fillimi e deri më tash, por tani është i sulmuar nga të gjitha anët, qoftë nga jo muslimanët, qoftë edhe nga muslimanët që indentifikohen si muslimanë vetëm me emra.
Sa ishte gjallë Pejgamberi a.s. nuk ka pasur ndonjë përplasje, ngase per çdo gjë, ose mosmarrëveshje ka intervenuar personalisht. Mirëpo pas kalimit të Muhamedit as. në boten tjetër, ende pa e varrosur Atë s.a pati disa mosmarëveshje përkitazi me atë se kush do të duhej t’i udhëhiqte muslimanët pas Pejgamberit a.s. Mirëpo brenda disa orëve u morën vesh se shtetin do ta udhëhcq Ehu Bekri r.a. shoku më i ngushtë i Muhamedit a.s., per të cilin nuk kundërshtoi askush. Kjo qetësi vazhdon deri kur erdhi ne krye të shtetit islam Uthman Ihni Affani r.a.
Kur erdhi ai ne krye të shtetit kufinjtë ishin zgjëruar. Brenda kufijve kishin hyrë edhe njerëz me besime të ndryshmme, kultura dhe civilizime të atyre popujve që ishin, si ne Irak, Iran, Siri. Jordani. Palestinë, Jemen dhe Egjipt. Këtu edhe linden plasaritjet, ngase çdokush dëshironte të imponojë kulturën dhe civilizimin e vet. Por më i rrezikshmi ishte mendimi i Abdullah Ihni Sebe’e, i cili ishte çifut i Jemenit, i edukuar me parime persiane, sipas të cilave mhreti ngritej deri ne hyjni. Ai ne atë kohë formalisht ishte deklaruar se përqafonte fenë islame, ndonëse ne zemer kishte urrejtje ndaj Islamit. Këtë e manifestoi menjëherë me propagandimin se Aliu është dashur të vie ne krye të shtetit pas Pejgamberit a.s.. d.m.th. se atij iu ka cënuar e drejta per këtë! Këtu edhe paraqitet shi-izmi ose ithtarët e Aliut. Të gjitha fraksionet në fillim ishin politike, kurse më vonë u shndërruan ne fetare. Vrasjet e përditshme që po shihen sot ne ekranet televizive, me shifra enorme ku herë viktima janë shi-itë e herë suni nuk janë që lidhen edhe aq me të tanishmen sa me të kaluarën, kurse rrënjët siç theksuam janë që nga paraqitja e çifutit Abdullah Ibni Sebe’e. Ai ishte zhytur ne mosbesim, duke thënë, se Aliu ka citësi të Allahut, e per atë duhej të ishte udhëheqës i muslimanëve. Trumbetimi i kësaj propagande solli deri te vrasja e halifit të devotshëm Osman ihni Affanit.
Aliut r.a. jo vetëm që nuk e preferonte këtë propagandim që dukej sikur qëndronte ne favor të tij, por ai e urrente atë dhe i ndiqte hap pas hapi ata që thonin këso fjalë. Pra Aliun nuk duhet akuzuar per atë që bënë shi-itët, as atëherë e as sot. Për më shumë mundeni me lexue në këtë libër…..
