Titulli: Lutjet e jetës nga Kurani dhe hadithi
Përktheu dhe përgatiti: Ymer MUSA
Botues: Logos – A
Biblioteka: Botime të veçanta
Për botuesin: Adnan Ismaili
Kryeredaktorë: Husamedin Abazi
Redaktor biblioteke: Afrim Gashi
Redektor gjuhësore: Zekerija Ibrahimi
Redaktor artistik dhe dizajni: Edib Agagjyshi
Redaktor teknik dhe faqosës: Afrim Gashi
Mbikëqyrës i shtypit: Kemal Ismaili
Përgaditja kompjuterike: Focus Pro – Shkup
Shtypi: Focus Print – Shkup
Lutja është pjesë e natyrës njerëzore. Njeriu kur të sëmuret, e humb shëndetin, e me këtë edhe fuqinë, dobësohet, e Allahu e mëshiron dhe e shëron. Pejgamberi s.a.v.s na ka porositur të kërkojmë shërim, shpëtim dhe sigurim tek Allahu i Lartmadhëruar.
Lutja është arma e besimtarit, shtyllë e fesë, dritë e qiejve dhe e Tokës, me të cilën qetësohen zemrat dhe shpirtrat. Zoti i Lartmadhëruar gëzohet kur besimtari i lutet Atij, ndërsa hidhërohet kur besimtari e braktis lutjen.
Zoti i Lartmadhëruar në Kuranin famëlartë thotë: ”E kur robërit e Mi të pyesin (O Muhamed) për Mua, Unë jam afër, i përgjigjem lutjes së atij që lutet…”.
Lutja është shpresë dhe kërkesë drejtuar Allahut xh.sh. Lutja është truri i ibadetit. Lutja është shkak i fuqishëm për largimin e fatkeqësive. Lutja është ushqim shpirtëror dhe mendor. Istigfari është metoda më e suksesshme për shërim nga sëmundjet psikike. Njeriu, i cili vazhdimisht bënë istigfar është i mbrojtur nga fatkeqësitë, dëmi dhe rreziqet.
Në Kur’an hasim ajete të shumta, të cilat flasin për lutjen. Kurani në vete përmban forma të ndryshme të lutjeve, të istigfarit, të madhërimit dhe të lavdërimit të Allahut. Me leximin e ajeteve njeriu qetësohet në aspektin psikik dhe shpirtëror. Shumë ajete në Kuran kanë të bëjnë me shërimin, mbrojtjen dhe me kërkesa tjera.
Përderisa lutja është ibadet, lexues i nderuar: Lute Zotin me zemër, me shpresë, me durim, me sinqeritet, me bindje të thellë dhe me vendosmëri. Ta dish se lutja ka shtyllat, degët, kohën dhe arsyen e saj. Nëse e qëllon shtyllën, forcohesh, nëse i qëllon degët lartesohesh, e nëse e qëllon kohën dhe arsyen, shpëton. Shtylla e saj është që të bëhet me gjithë zemër dhe duke shpresuar në bekimin e Allahut xh.sh. Degët e saj janë sinqeriteti dhe ushqimi hallall, kurse koha është kur njeriu është i vetmuar dhe i qetë shpirtërisht, arsyet e pranimit janë salavatet mbi Muhamedin a.s.
Kurani fisnik na shpjegon raste të pejgamberëve. Njeriu i parë i njerëzimit dhe pajgamberi i parë, Ademi a.s. kishte bërë gabim. Pastaj Zoti i Lartëmadhëruar e mësoi që të lutet, e pas lutjes t’ia falë gabimin. Ademi a.s e luti Zotin t’ia falë gabimin, dhe Zoti e fali.
Pas një kohe vjen pejgamberi i Allahut, Nuhu a.s. Ai 950 vite thirri në rrugë të drejtë, mirëpo populli i tij nuk e dëgjonte. Ai u mundua t’i thërrasë në të gjitha format e mundëshme; haptazi e fshehurazi; ditën e natën. Kur e pa se nuk ka shpresë, atëherë iu lut Zotit që ta shpëtojë prej popullit pabesimtar, dhe Zoti e shpëtoi.
Ejubi a.s ishte sëmurë, kishte humbur pasurinë dhe fëmijët, kishte mbetur i vetmuar, kur iu lut Zotit të Lartmadhëruar, Ai iu përgjigj, e shëroi, i dha shëndet, fëmijë dhe pasuri.
”Edhe Ejjubi, kur e thirri në ndihmë Zotin e vet: “Më gjeti fatkeqësia, kurse Ti je më i mëshirëshmi i të gjithë mëshiruesve. Iu përgjigjëm nga mëshira Jonë dhe fatkeqësinë që e mundonte ia hoqëm, dhe ia dhamë familjen, dhe krahas tyre edhe aq (ia dyfishuam familjen), që të jetë mësim për adhuruesit.” (El-Enbija, 83-84)
Junusi a.s ishte në momentet më të vështira, në thellësi të detit, në errësirën e barkut të peshkut, por edhe në këte gjendje iu lut Zotit, dhe Zoti e shpëtoi nga vdekja e sigurt.
”Edhe Dhen-Nuni (Junusi), kur shkoi i zemëruar dhe mendoi se atij nuk kemi çka t’i bëjmë, po pastaj në errësirë thirri: “Nuk ka Zot përveç Teje, Ty të takon Lavdërimi, Unë me të vërtetë isha prej të padrejtëve.” Iu përgjigjëm dhe e shpëtuam nga ajo që e shtrëngonte. Kështu Ne i shpëtojmë besimtarët”. ( el Enbija, 87-88).
Zekerijau a.s ishte plakur, eshtrat iu kishin dobësuar, ishte thinjur i tëri, gruaja e tij ishte plakur, por kur iu lut Zotit t’i japë fëmijë, Zoti ia plotësoi dëshirën dhe ia dhuroi djalin (Jahja), i cili ishte edhe pajgamber, i ditur, i urtë, i sjellshëm për familjen dhe i devotshëm.
Zoti i Lartëmadhëruar në Kuran thotë: ”Edhe Zekerijas, kur e luti Zotin e vet: ”O Zoti im, mos më lër të vetmuar, e Ti je trashëgimtari më i mirë. Iu përgjigjëm, dhe atij i dhuruam Jahjanë dhe bashkëshorte të mirë. Ata vërtë ishin që nxitonin të bënin punë të mira dhe na lutnin me shpresë dhe frikë, dhe ndaj Nesh ishin të përulur”. (El-Enbija, 89-90)
Në Kuran shumë ajete flasin për lutjen, ato kanë të bëjnë me shërimin, tejkalimin e rreziqeve, tejkalimin e fatkeqësive, shtimin e të mirave dhe kërkesave tjera: ”O Zoti ynë, mos na dëno nëse harrojmë ose gabojmë pa qëllim. O Zoti ynë, mos na ngarko me barrën që ua ke ngarkur atyre para nesh.
O Zoti ynë, mos na ngarko me atë çka nuk kemi mundësi. Shlyeji mëkatet tona, na falë, na mëshiro. Ti je mbrojtësi ynë i vetem, andaj na ndihmo kunder popullit pabesimtar. (El Bekare, 286)
