Titulli: Gjashtë margaritarë prej parimeve të besimtarëve të parë
Autorë: Abdulmalik ibn Ahmed Ramadani
Përkthyes nga gjuha arabe: Blerim Krasniqi
Recensentë: Lulzim Përçuku
Redaktor gjuhësor: Edison Çeraji
Ballina: Afrim Radoniqi
Botues: Essebil
Atëherë, për një çështje për të cilën nuk ka ftuarProfeti, as Ebu Bekri, as Omeri, as Uthmani dhe as Aliu po u bën thirrje njerëzve! Tani, nuk mbetet gjë tjetër për tu thënë: të thuash se ata e kanë ditur këtë, ose nuk e kanë ditur! Nëse thua se e kanë ditur, por kanë heshtur (nuk e kanë pënnendur), në këtë rast, ne dhe ty na mjafton të heshtim (të mos e përmendim) ashtu sie ishte e mjaftueshme per ta. Ndërsa nëse thua se ata nuk e kanë ditur, por e di unë… Ah, naiv (xhahil) e bir naivi! Nuk e ditka Profeti dhe kalifët e udhëzuar dhe po e ditke ti me shokët e tu?! – tha shejhu.
– Atëherë pashë sesi babai kërceu në këmbë, doli nëoborr dhe, me cepin e rrobës në gojë, filloi të qeshte. Pastaj tha: – E ka thënë të vërtetën s’kemi zgjidhje tjetër, ose të themi që e kanë ditur, ose nuk e kanë ditur. Nëse themi se e kanë ditur, por nuk e zunë nëgojë, na mjafton edhe neve ajo që qe e mja ftueshnte për atë popull. Ndërsa nëse themi se nuk e kanë ditur, por e di unë… Ah, injorant e bir injoranti! Nuk e ditka Profeti dhe kalifët e udhëzuar na e ditke ti me shokëte tu! (Gjashtë margaritarë, fq.71)
