Titulli: Fryma e fundit, nga lulishtja e zemrës
Titulli i origjinalit turqisht: Son Nefes
Autor: Osman Nuri Topbash
Përktheu nga origjinali: Evans Drishti
Redaktoi: Islam Dizdari, Mr. Irida Hoti
Botues: Progresi botime
Fryma e fundit është si një pasqyrë pa avull dhe e tejdukshme. Çdo njeri në këtë pasqyrë sheh qartazi gjithë jetën që ka lënë nga pas me të gjitha bukuritë dhe shëmtitë e saj dhe si rezultat fundin që ka përgatitur. Është shumë e rëndësishme të jetohet në atmosferën e frytshme të Kuranit dhe Synetit duke jetuar një robëri me vepra të mira dhe në një drejtim në mënyrë që fryma e fundit të mos jetë një pasqyrë, në të cilën të shohim me pendim fundin tonë.
Në hadith thuhet: Njeriu vdes ashtu siç jeton dhe ringjallet ashtu siç vdes. (Munavi, Fejzu l Kadir, V, 663)
Është një mashtrim i frikshëm përkundrejt të ardhmes së përhershme të jetosh në këtë botë pa dijeninë e ekzistencës së ahiretit dhe të mbyllesh në dashuritë e përkohshme të cilat nxisin dëshirat epshore!.. Prandaj frymërat, të cilat i kemi me numërim duhet ti përgatisim për në frymën e fundit për ti dhënë lamtumirën kësaj bote të përkohshme si një rob i mire, sepse vdekja është dita e veçantë e gjykimit të individit.
