Nën mbrojtjen e Kur’anit, Xhuzi i I – III

Titulli: Nën mbrojtjen e Kur’anit, Xhuzi i I – III
Titulli i origjinalt: fi dhilali-l-Kur‘an
Autorë: Sejjid Kutb
Përktheu: Dr. sc. Selim Sylejmani
Përkujdesja kompjuterike : Mr. Fahrudin Ismaili
Kopertina : Sami Sylejman – Camki
Për botuesin: Zekirja Abdullahu
Redaktor profesional: Muharrem Haziri
Redaktura gjuhësore: Islam Osmani
Botues: Ojq Drita Gjilan
Redaksia e revistës Drita e jetës
Shtypi: Dritapress – Gjilan

Kam jetuar duke u kënaqur nën mbrojtjen e Kur’anit – këtë koncept komplet të përsnsur dhe të pastër të ekzistimit – qenësisë… qëllimit të ekzistimit të çdo gjëje, qëllimit të ekzistimit të njeriut dhe e kam krahasuar këtë me konceptet e paditurisë ne të cilën jeton njerëzirni ne lindje, ne perëndim, ne veri e ne jug, andaj e kam pyetur veten, përse njerëzimi jeton ne moçal uji i të cilit nuk pihet dhe ne humnerë ne të cilën gjithnjë e më tepër po thellohet edhe ne errësirën e zezë, kurse ne afërsi të tij ndodhet toka e pastër dhe frytdhënëse, prosperiteti aq i lartë dhe drita aq shkëlqyese?

Kam jetuar nën mbrojtjen e Kur’anit duke e provuar harmoninë e bukur ne mes të lëvizjes së njeriut, lëvizje çfarë e dëshiron Allahu dhe lëvizjes së kësaj gjithësie të cilin e ka krijuar Allahu. Pastaj kam shikuar dhe kam vërejtur që njerëzimi vuan nga të rënit kryepicingul për shkak se është larguar nga ligjet e gjithësisë. Kam vërejtur edhe ndeshjen dhe konfliktin në mes të mësimit të keq dhe të prapë, i cili e ka vërshuar njeriun, nga një anë, dhe ligjeve natyrore, nga ana tjetër, të cilët Allahu ua ka dhënë sipas natyrës. Vetmevete kam menduar, cili është ai kriminel i cili e ka sjellur dhe akoma e shpie botën në këtë ferr.

Mjerë njerëzimi!!!

Korn jetuar nën mbrojtjen e Kur’anit dhe kam vërejtur se kjo që është prezente dhe ekziston është shumë më e madhe seç manifestohet në natyrë, më e madhe në esencë dhe për nga natyra e manifestimit… Kjo është bota e të padukshmes (gajb) dhe bota e realitetit, e jo vetëm bota e paraqitjes së realitetit. Kjo është dynjallëk dhe ahiret, e jo vetëm dynjallëk. Zhvillimi i njeriut arrihet përmes një të kaluare të gjatë, tejet të gjatë… Vdekja nuk është fundi i kësaj rruge, por është një fazë e saj. Dhe gjithçka që njeriu e arrin në këtë Tokë, nuk është krejt hise e tij, porse është vetëm një pjesë, ndërsa shpërblimi ose dënimi që e anashkalojnë në këtë botë nuk do ta anashkalojnë në botën tjetër.